در مسأله
دوران بین
محذورین وجوه و
اقوال بسیاری وجود دارد. مرحوم مشکینی در حاشیه کفایه تا ده وجه را مطرح نموده اند. اما مرحوم آخوند در کفایه به پنج قول پرداخته اند و از آنجا که محور بحثهای اصول پس از مرحوم آخوند کفایه بوده است عمده مباحث حول همین اقوال مطرح شده است.
قول اول: تقدیم احتمال حرمت
قول دوم: تخییر شرعی
قول سوم: تخییر عقلی و اباحه شرعی(آخوند)
قول چهارم: تخییر عقلی و توقف در حکم شرعی(شیخ، نائینی و آقا ضیاء)
قول پنجم: برائت عقلی و شرعی(امام و خویی)
ادله:
قول اول:
دفع مفسده اولی از جلب مصلحت است
ما نحن فیه مصداق دوران بین تعیین و تخییر است
استقراء : مواردی که در فقه دوران بین محذورین پیش آمده، شارع جانب حرمت را مقدم داشته است
عمومات توقف
سهولت در جانب حرمت است(قاعده اخذ به اخف اسهل)
قول دوم:
مناط تعارض خبرین در این جا هم موجود است
قول سوم:
تخییر عقلی: هریک از فعل و ترک، احتمال موافقت و مخالفت را با خود به همراه دارند و هیچ یک هم مرجحی ندارند.
اباحه شرعی: موضوع احادیث حل، حرمت مشکوک است و تفاوتی ندارد که شک میان حرمت و حلیت باشد یا حرمت و وجوب یا حرمت و استحباب یا ... زیرا حرمت مشکوک در تمامی این موارد صدق می کند
قول چهارم:
جعل حکم ظاهری لغو است
علم اجمالی به دلیل عدم قدرت ملکف بر احتیاط از تنجیز ساقط است
قول پنجم:
برائت عقلی: هر یک از وجوب و مباحث حوزوي...
ادامه مطلبما را در سایت مباحث حوزوي دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : bmabahesehozavi3 بازدید : 13 تاريخ : يکشنبه 3 دی 1396 ساعت: 13:35
